Historia Koła Różańcowego sięga początków istnienia parafii Coventry. „Zrazu nie miało ram organizacyjnych. Była to po prostu grupka ludzi, których łączyła jedna myśl, by modlitwą pomóc naszej świeżo powstającej komórce parafialnej na obcej ziemi i w obcych warunkach. Bo jeżeli Pan nie zbuduje domu, na próżno trudzą się budujący…”. W 1951 roku ks. Sowiński zwołał spotkanie pań w domu parafialnym przy 177 Gulson Road, na którym zawiązało się Koło Żywego Różańca i wyłoniły się pierwsze dwie róże. Ich zelatorkami zostały Eugenia Łużna i Janina Sas.

Z upływem lat przybywało członków, tworzyły się nowe róże. Był czas, że Koło Różańcowe liczyło cztery róże pań (trzy w Coventry i jedna w Rugby) oraz jedną panów. Powstały nawet po jednej róży chłopców i dziewcząt. Jednodniówka z okazji 25-lecia parafii wymienia jako zelatorów w tym czasie Eugenię Łużną, Stanisławę Siemieńczuk, Janinę Sas, S. Stopczyńską w Rugby i Józefa Minutę.

Trudno dzisiaj ustalić listę wszystkich zelatorek i zelatorów, bo nie zachowała się żadna stosowna dokumentacja. Z biegiem lat zmniejszał się stan liczebny członków róż, zwłaszcza panów. Z ustaleń obecnych członków Żywego Różańca można dowieść, że zelatorką I róży była od początku jej istnienia do 1983 roku Eugenia Łużna, po niej jej córka Maria Hołowenko, a od 2005 roku – Regina Roth. II róża pań na przestrzeni lat miała następujące zelatorki: Janinę Sas, Stanisławę Siemieńczuk, Helenę Skrzeczkowską, Jadwigę Strumidło, Halinę Musielok i obecnie Teresę Wronkowską. Zelatorką III róży była przez długi czas Barbara Dubiel, z pomocą Zofii Drahun, kiedy przebywała czasowo w Londynie. Z chwilą wyjazdu na stałe do Londynu funkcję tę przekazała Annie Haraburda, a ta, w 1998 roku, Annie Michałowskiej. Po śmierci Józefa Minuty w 1983 roku, zelatorem róży męskiej został Andrzej Wróbel. Kiedy podupadł on na zdrowiu, na krótki okres czasu zelatorem został Bolesław Miszczak. Potem śmierć przerzedziła szeregi członków i róża panów rozwiązała się. Pozostali panowie, dołączyli do róży pań, tworząc róże mieszane.

Ks. prałat Teodor Poloczek na spotkaniu Koła Różańcowego 11 listopada 1990 roku ustalił nowy zakres pracy, obowiązujący po dzień dzisiejszy. Na prezeskę wybrano wówczas Józefę Bochenek. Ona to wprowadziła łatwy do zrozumienia dla wszystkich członków plan zmiany tajemnic Różańca świętego. Po jej śmierci, w 1988 roku funkcję prezeski objęła Jadwiga Sieńkowska i pełni ten urząd po dzień dzisiejszy. Koło liczy obecnie 71 osób i składa się z trzech pełnych róż oraz 10 członków, którzy odmawiają różaniec z potrzebującymi pomocy chorymi.

Oprócz gorliwych modlitw w intencjach Kościoła, członkinie koła przez wiele lat troszczyły się o ołtarz w świątyni, a panowie dbali o porządek wokół kościoła. „Co tygodnia w kolejności przygotowywały kwiaty na ołtarz, sprzątały, słowem dbały o to, aby ołtarz był zawsze gotowy, aby na nim mogła się odprawić z należytą gorliwością Najświętsza Ofiara”. Do chwili obecnej członkowie Koła adorują Najświętszy Sakrament przy Bożym Grobie w Wielką Sobotę oraz przygotowują jeden z ołtarzy na Boże Ciało.